කවියෙක්.... සැමියෙක්.....

වරක් දැක
ඇය රූ වරුණ
කැටයම් කරයි කවියක
නිදි වරා මුළු ‍රැයම
පුරුදු විරිතට....
නා දළු දෙතොල්
පුළුල් බඳ
නීල නෙත්
‍රැ‍ඳෙයි මුල් පේලි මත....
වරක් ඇය හා යහන් ගත වූ
කලෙක මෙන් තැනෙන
පද මැදට....
හිරු අවදි වන තුරුත්
තෙමයි හාදු නැති දෙතොල්
නීරස මධු විතින්
නිදයි පොඩිවූ කඩදාසි මත
සුව යහන මත ඇය
සුසුම් ලන කල....