සුදු නෙළුම

සුසුම් ලයි සඳ ක්ශිතිජ ඉම හිඳ

රුවැති ගෝමර වැසුනු ලය දැක

නෙලා හුන් සුදු නෙලුම් තනියට

පාවුනා දෝ වැව් දියේ...

වහන් කර සැඟවූ කුසුම නුඹ

වුනේ විකසිත කිමද දිය මත

නොදත් සේ විශ බඹර බිඟු තුඩ

උරා ගත්තද නුඹේ රොන් බිඳ...

සීත දෑඟිලි පහස විඳ විඳ

ඉවුරු දෙතොලින් සියොලඟම සිප

කිපුනු වැව් දිය සමග රති කෙල

කොහිද යන්නේ උඩුකුරුව හිඳ...

අමතකව ගිය පොලොව.

එසවී නුබ සොයා
විහිදුවා අතු පතර
සොයා හිරු රැස් කිරන
යන කලෙක අතරමග
ලත් කලෙක මිනිස් ඇස
ඇද වැටී සිටින කල
සිහිවීද මොහොතකට
අමතකව ගිය පොලොව.

ඇයව අයදින මන්ද මාරුත....

මා සොයාවිත් කවුලුවේ ලඟ
පාර බලනා මන්ද මාරුත
අදත් ඇවිදින් කවුලු පත් මත
අයදිනා හඬ ඇසෙයි දෙසවන...

කෙලෙස කිව මැන නුඹත් සමගින්
සොයා යන්නේ ඇය ගියපු මග
දැවී නටබුන් වෙලා ගොස් ඇත
ඇය පැතූ ඇගෙ සිහින ලෝකය...

උයන් කෙලවර නදිය අබිමුව
ගෙවූ ඒ සැන්දෑ දවස් ගැන
නුඹට අමතක නොවන හන්දද
යදිනුයේ මා කුටිය අබිමුව....

මනමේ....

යුග ගනන් පුරාවට
හිස් සැඳෑ අහස යට
රැඳුණු මනමේ කතා
තැනින් තැන පෙලින් පෙල...

මවිත වූ කලෙක මෙන්
දෙනෙත් යුග විවර කර
බලති මනමේ පුවත
පෙර නොවූ විරූ ලෙස...

සය මසක් පෙරතුව
එකම පෙල එකම තැන
බැලූ මනමේ පුවත
කුමරුවන් සමග හිඳ...

අමතකව ගිය වගකි
වැදි රජුන් හා සමග
බලයි මනමේ පුවත
නොදත් සේ නුඹ රඟන...

ආයු වෑළඳීම......

අසූ විය ආයු වලඳා
වීදියේ කෙලවරක
ඈන තියාන
දෙනෙත් දල්වයි
දොරට එපිටින්
මෑවෙන නිල් රතු
රටා අතරට......

දෑවෙන ගොවි සිත.....

පුළුුල් නිල් අහස යට
කිරි වෑදුනු නිල් ගොයම
වියලි ගිනි සුලන් වෑද
නෑලවුනද එක පෙලට
රත් පෑහෑති තෙලි තුඩින්
පින්තාරු කල අහස
දුර ඈත දකින විට
දවයි පපුතුර නිතර.......

හිම තුහින

හිම තුහින වැසි වැටී තනපත් අග
හිරු දකින තුරා
විකසිත කරයි ගිරි හිස
සඳ එලිය යට......