ලේයින් කඳුලින් පිරුනු නිමල වු භුමියේ
ලබනු ලෙස සිප්සතර යදිනු ලෙස ජීවිතය
අදුරු සිර බිම් ගෙයද උරුම කල සරසවිය.....
පැතු නමුත් මල් පියලි අතුල වු මාවතක්
පිය තබනුයේ ලේයින් වැකුනු මල බිම් කඩක්
හඬ නගා කියන්නට හඬ නගා අසන්නට
ඇත දවල මරනයම අපේ දුක අසන්නට......
පෙනෙනු නැත කෙලවරක්
යුක්තියෙහි මායිමක්
ගෙවාලනු පිනිස
ලේ බිඳුවකට ණය බරක්.....
this is fr the people who dedicate their lives fr the wellbeing of the university system in sri lanka!!!!!!!!
ReplyDeleteලස්සන නිර්මාණයක්!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteගොඩක් ස්තුති අය්යා!!!!!!!
ReplyDeleteගොඩක් ලස්සනයි.හොද නිර්මාණ හැකියාවක් තියෙනවා වගේ.
ReplyDelete