ඉදිකඩ පසුකර ගොම්මන් කළුවර
ගෙට ගොඩවෙනවා පෑල දොරින්
ගෙපැලේ කෙලවර ඉනිවැට අයිනේ
අම්මේ නුඹ තාමත් තනියෙන්....
කුප්පි ලාම්පුව දිලුනත් ගේ මැද
සඳකැන් වැටුනත් වහලෙන් ගෙබිමට
ඔහු නැති ගේ ඇති පුර හඳ කළුවර
මකා දමනු බෑ ආවත් පුර සඳ....
පාළු ගොයම ඉකි බිඳිමින් හැඬුවට
රෑ දාවල් නුඹ දෑස රිදෙව්වට
ලනු ඇඳ උඩ හිඳ අප සනසන්නට
එන්නේ කළුවර විතරයි හවසට....
:( :( මේක දුකයි! ඒත් ලස්සනයි!
ReplyDeleteඔව් ඒත් මේක තමයි සමහර පවුල් වල දුක්බර කතාව....
Deleteදුක්බර කවියක්.ලස්සනයි.නියමයි.
ReplyDeleteගොඩක් ස්තුතියි සහෝදරයා.ඔව් දුක හිතෙන කවියක්
Deleteනියමයි මචන්...
ReplyDeleteසුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!
ස්තුතියි මචන්....
Deleteදීර්ඝායු වේවා රජ තුමනි!!!!
හ්ම්ම්ම් හිතට දෙනුනා.................
ReplyDeleteගොඩක් ස්තුති
Deleteදැනුනා හුඟක්
ReplyDeleteගොඩක් ස්තුති
Delete