ගෙට ගොඩවෙනවා පෑල දොරින්
ගෙපැලේ කෙලවර ඉනිවැට අයිනේ
අම්මේ නුඹ තාමත් තනියෙන්....
කුප්පි ලාම්පුව දිලුනත් ගේ මැද
සඳකැන් වැටුනත් වහලෙන් ගෙබිමට
ඔහු නැති ගේ ඇති පුර හඳ කළුවර
මකා දමනු බෑ ආවත් පුර සඳ....
පාළු ගොයම ඉකි බිඳිමින් හැඬුවට
රෑ දාවල් නුඹ දෑස රිදෙව්වට
ලනු ඇඳ උඩ හිඳ අප සනසන්නට
එන්නේ කළුවර විතරයි හවසට....
