සිරකරු.....

අඳුර අතහැර යන්න එලියට
ධවල මරණය අත වනයි මට
ඒත් කොහොමද යන්නේ එලියට
කරපු පාපය ඉවර නෑ තව....

සිරුර වෙලමින් දැවුනු ගිනිදැල්
දෙපා දොවමින් ගැලූ රතු ලේ
දිවා අඳුරක සැඟව ගත් කල
යන්නෙ කොහොමද අඳුර අතහැර....

අන්ධ යුක්තිය සිර ගෙදර දොර
මග බලයි හිස නමා එනතුරු
ලෙයින් යකඩින් ලොව තැනෙන තුරු
විඳිමි පාපය එලිය එනතුරු....

යමපුරක් නොවූ සුරපුරය....

තෙමාලනු පිණිස ගිනි කතරකට වැහි පොදක්
සඳ වසා පැමිනෙන්න ලොවට දී ගනඳුරක්
නොමිනිසුන් වසන මේ සුරපුරට තව වරක්
පායන්න නම් එපා උදා හිරු කිසි ලෙසත්....

කාසිවල පහසකට අත වනන ආදරය
ඇත වීදි කෙලවරක ඇස ගැ‍ටුනු සැම තැනක
මත් කමෙන් රාගයෙන් උමතු වු යෞව්වනය
පන යදී තව තැනක විලි බියද නැති ලෙසක...

සුරපුරක් නොව්නමුත් වන වැදුනු බැද්දෙගම
සිසිලසකි දිවි කතර අමා පැන් ගෙන තෙමන
මාලිගාවක සැපත නැති නමුත් අතු පැලක
නුඹෙ සුවඳ ඇත තවම කුඩා කල මට දැනුනු....