රොබරෝසියා

ගිනි වැදී දැවෙන සත් කුළු පව්ව
දැක හිනහෙන රොබරෝසියා
සුවඳ නොම දී දෙනෙත් ඇදගෙන
විකසිතව හිනහෙන
වසන්තය ඇවිත් දිගුවැලි
ගං තෙරට...
රෝස දම් පෙති වසන මං සොයා
ගත නොහී වල් මත් වූ කලෙක
රොනට යන බඹර කැළ සේ
බමන හිස් ඇතිව
පොතෙන් සිත දුරක ගෙන
දිව යයි සිප් බිම පුරාම....
රත් පැහැ ගිනියම් අහස් කුස
අකම්පිත ඇයි මියෙන
තණපත් දැක ඔහොම
රොබරෝසියා පෙති සැලෙන
දුකටද
නොම සළනුයේ   නුඹේ
සිසිල් කඳුලු බිඳු ගොන්න....